Buite loop ‘n mamma hen met haar splinternuwe kleinspan. Sy is so beskermend. Sy is so trots op daar die klein geel bondeltjies. Hulle moet skuil onder haar warm lyfie want die reën stort neer uit die Hemel. Mamma sit deur wind en weer en trotseer dit alles net om haar kroos veilig te hou.

Plante is oorgeplant en met ‘n hart vol vertroue, weet ek dit is die regte medisyne vir hulle. “Pula” uit die hemel gee hulle woema. My tuintjie is uitgelê, hule moet nou net hul kant bring.

Die houtkappers is besig buite. Sy klop, teen die boom kan jy ver hoor. Sy snaweltjie hou net aan en aan. Die mooiste geluid. Kap-Kap/ Tok-Tok.

Wat meer kan ‘n mens voor vra. In my kantoor se deur staan Mnr Hoenderhaan en roep om te sê ons is honger. Asseblief kom gee ons kos. Wanneer ek vir hulle kos gee, kom al die geel vinkies ook hulle stukkie soek. Almal wat vlieg en vlerke het deel met mekaar. Groot en klein.

Die wolke word al donkerder. Op party plekke val dit lekker. Weereens besef ek dat hoeveel mens en dier en voëls afhanklik is van water. In die voëlbak kom die bye en maak hulle magies vol. Die voëltjies kom drink ook water, maar dit is ‘n groot bad dag vir hulle as hulle al die stof van hulle lyfies af was.

Ek skryf vandag oor die buitelewe. Ek is bevoorreg om dit te sien elke dag.

Daar is so baie persone wat opstaan in die oggend en nie eers ‘n bytjie of voëltjie gewaar nie. Hulle wêreld bestaan uit koue geboue. Hulle huise het nie eers ‘n behoorlike tuin nie.

Dan klop my hart warm want vir my is dit WOW. Om elke dag deel van dit te wees maak my dae spesiaal. Dit vat partykeer die seer van my binnekant weg. Om gefokus te wees op die mooi, maak die sleg dag dof.

So, wat wil ek sê, wanneer die wêreld jou druk, soek na die klein dingetjies in die lewe. Gaan raak stil in ‘n mooi park as jy nie ‘n tuin het nie. Sit jou selfoon af vir daardie tydjie en neem net alles in.

Elkeen van ons skuld onsself so ‘n stilte tyd iewers in jou dag of week.

Om weer die aarde te beleef en te ruik. Beleef die buitelewe.