Die dag sluip so stilletjies weg.

Die son is besig om sy laaste strale oor die aarde te gooi. Sy tyd om te skyn is nou eers verby.

Hy het genoeg ure vir ons mensdom gegee om hul take te vermag vir die dag.

Partykeer is dit nie genoeg nie. Jy bid letterlik nog vir een uur langer dag lig. Want as jy nou moet oppak omdat die son jou vertel dit is tyd is dit more nog steeds op jou “to-do-list”.

My hoendertjies is my horlosie. Hulle wys vir my mooi, genoeg was nou genoeg. Slaap tyd is oor ‘n paar ure. Ek weet met winter is daar newe-effekte van die daglig. Mense wat aan depressie lei moet fisies meer sonskyn kry. Omdat dit so laat lig word en so vinnig donker word kom daar nie genoeg sonskyn by hul uit nie. As jy nie in jou middagete iewers ‘n stukkie son gaan soek nie sink jy tussen die mure in.

Sonder die son is dit soos om in ‘n tronksel te sit en te wag vir jou laaste sekonde onder die guillotine.  Son bring nuwe lewe vir natuur en mens. Dit gee daardie energie wat ‘n mens kort vir inspirasie. Dit gee jou hoop.

Net soos die son sy strale orals gooi, kan jy jou energie ook deur gee na ander. Moenie dat wolke jou energie blok nie.

Wees warm soos die son. Dit maak mense gelukkig. Dit maak hulle glimlag.

Net soos die son weet ek dat daar mense is wat wens jy is ‘n bietjie langer saam met hulle. Dat hulle net nog ‘n uur saam met jou kan spandeer.

Die son is ons more en jy is my lewe.